برنامه ریزی استراتژیک

برنامه ریزی استراتژیک فرآیندی بوده که در آن رهبران و مدیران ارشد یک سازمان چشم انداز خود را برای آینده آن سازمان تعریف کرده و اهداف، راهبردها و مقاصد سازمان خود را برای ذینفعان و کارکنان مشخص می کنند(Vandersmissen et al., 2024). فرآیند برنامه ریزی استراتژیک شامل ایجاد توالی بوده که در آن اهداف باید محقق شوند تا سازمان بتواند به چشم انداز اعلام شده خود برسد ( Povedano et al., 2023). بنابراین، برنامه‎ ریزی استراتژیک یک فرآیند آینده نگر و کل نگر می باشد. این برنامه با برنامه ریزی تجاری سنتی، که معمولا بر اهداف کوتاه مدت و تاکتیکی تمرکز می کند، متفاوت است (Priyambodo & Hasanah, 2021). با این حال، سازمان ها برنامه ریزی استراتژیک را به صورت دوره ای انجام داده تا تاثیر تغییر تجارت، صنعت و شرایط قانونی و نظارتی را در نظر بگیرند(Tarifi, 2021). یک برنامه استراتژیک ممکن است بازبینی شود تا هرگونه تغییر استراتژیک در سازمان را بررسی و اصلاح کند(Jin et al., 2024).

از سوی دیگر، برنامه ریزی استراتژیک توصیف کننده وضعیت فعلی شرکت، وضعیت مطلوب آینده و چگونگی رفتن از یک حالت به دیگری بوده که شامل خلاصه فرآیندهای اجرایی، شرح وضعیت سازمان، بیانیه های ماموریت، چشم انداز و ارزش، تحلیل استراتژیک محیط داخلی و خارجی، تجزیه و تحلیل هزینه- منفعت، شرح اهداف و پروژه های تجاری برای دستیابی به آنها می باشد(Kurpiela, & Teuteberg, 2022). 

بنابراین، برنامه ریزی استراتژیک فرآیندی مداوم بوده که در آن یک سازمان مسیر آینده خود را با گرد هم آوردن همه ذینفعان برای بررسی واقعیت های فعلی و تعریف چشم انداز خود برای آینده تعیین می کند(Khiavi et al., 2024). همچنین، برنامه ریزی استراتژیک فرآیند سازمانی مداوم استفاده از دانش موجود برای مستندسازی جهت مورد نظر یک کسب و کار است(John-Eke, & Eke, 2020).

این فرآیند برای اولویت بندی تلاش ها، تخصیص موثر منابع، همسو کردن سهامداران و کارکنان با اهداف سازمان، و اطمینان از پشتوانه آن اهداف با داده ها و استدلال صحیح استفاده می شود. از همین رو، برنامه ریزی استراتژیک به دنبال پیش بینی روندهای آینده سازمان در صنعت است (Priyambodo, & Hasanah, 2021). در طول این فرآیند، سازمان چشم اندازی ایجاد می کند، هدف خود را بیان کرده و اهداف استراتژیک را تعیین نموده که بلندمدت و آینده نگر هستند(Weston, 2022).

 در نهایت، این اهداف استراتژیک، اهداف عملیاتی و نقاط عطف افزایشی را که باید به آنها رسید، مشخص می کند(Gravrilidis, 2023). برنامه ریزی استراتژیک باید به اندازه کافی چابک باشد تا امکان تنظیم مجدد در مواقع ضروری و توزیع مجدد منابع بر اساس نیروهای داخلی و خارجی را فراهم کند(Mattila et al., 2024).