تاثیراستفاده ازآبشکن های نفوذ پذیر غیر مستغرق در کاهش آبشستگی موضعی اطراف آبشکن نفوذناپذیر

فرآیند حرکت رسوبات در سیستم های رودخانه ای برای چندین دهه مورد مطالعه محققین قرارگرفته است. آبشستگی موضعی در اطراف پی سازه های هیدرولیکی ، همچون آبشکن ها و پایه پل ها که در معرض جریان قرار می گیرند، به عنوان اصلی ترین عامل تخریب این گونه سازه ها در زمان سیلاب شناخته می شوند.اکثر محققین به توصیف میدان جریانی پرداخته اند که در آن یک ساختار عمودی سبب پیشرفت فرسایش در جلوی سازه می شود، که به گردابه های نعل اسبی شناخته شده است. این گردابه ها که به سبب تغییر در فشار هیدرواستاتیکی بالا دست و پایین دست سازه ایجاد شده وسبب آشفتگی موضعی جریان می گردند، اصلی ترین عامل آبشستگی موضعی به حساب می آیند. مراحل آبشستگی بالقوه را می توان توسط گروهی از منحرف کننده های جریان کاهش داد.در تحقیق حاضر، نتایج آزمایشگاهی استفاده از یک ردیف شمع غیر مستغرق با زاویه 120 درجه نسبت به سازه اصلی ودر 3 نوع مختلف از نظر تعداد و فاصله نسبت به آبشکن غیر مستغرق، در دبی ثابت 16 لیتر برثانیه و عمق 7 سانتیمتر ارائه شده است. نتایج نشان می دهد که استفاده از شمع ها سبب کاهش ماکزیمم عمق آبشستگی از (36/95 تا 65/69)% و همچنین کاهش حجم حفره آبشستگی از (19/61 تا 57/53)% می شود.

کلیدواژه ها:

آبشستگی موضعی ، آبشکن ، ماکزیمم عمق آبشستگی ، شمع