سبک شناسی خسرو و شیرین نظامی براساس زبان زنانه

پژو هش های حوزه جامعه شناسی زبان و نیز منتقدان فمنیست، موجب شکل گیری دیدگاه هایی تازه در ارتباط با زنان و مو ضوعات مرربوط به آنان شد. از جمله این رویکرد ها، توجه به زبان زنانه و تفاوت های ان با زبان مردان بود. بر این اساس، توجه به نو شتار و سبک زنانه با تکیه بر آثار زنان مورد توجه بسیار قرار گرفت. با این حال علاوه بر اهمیت توجه به این موضوع در آنار نویسندگان زن، پی گیری آن در آثار نویسندگان مرد، می تواند به درکی از جایگاه زنان در ادبیات و نیز نگاهی نو به این متون بینجامد. بر همین اساس، در پژوهش حاضر، زبان زنانه در خسرو و شیرین نظامی به ویژه در کلام شیرین بر مبنای سبک شناسی فمنیستی بررسی شد؛ رویکردی که در پی یافتن زبانی مناسب با جنسیت و هویت زنانه بر مبنای تجزیه و تحلیل زبانی و ادبیست. یافته ها بیانگر این مطلب است که علاوه بر نگاه روشنفکرانه تر نظامی نسبت به زنان در مقایسه با دیدگاه مردسالاری حاکم بر ادبیات کلاسیک، توجه او بر ویژگی های زبان زنان نیز در حوزه واژگان، نحو کلام، بلاغت و محتوای آن در خور تامل است.

کلیدواژه ها:

سبک شناسی فمنیستی ، زبان زنانه ، خسرو و شیرین ، نظامی