واکاوی بن مایه های اخلاقی، عرفانی و اجتماعی مولانا در مثنوی معنوی و بازتاب آن در جهان معاصر

عالی منصبان زیادی در این کره خاکی زیسته اند که از گذشته های دور تابه امروز تاثیر شگرفی بر راه و جانانسان ها داشته و اندیشه های آنان همچو شمعی فروزان در تاریکی سیر و سل وک نمایانگر راه انسان ها و موجب دورماندن از پلیدی است. این تاثیر از زبان هنری و ادبی آنان سرچشمه گرفته و در قلب آثارشان به شکل نماد و تمثیلهای مختلف تجلی یافته است یکی از این عالی منصبان مولانا است و گنجینه ی بزرگ مثنوی معنوی وی که یکی ازمنظومه های بز رگ ادبیات ایران و جهان است.با تحلیل این اثر میتوان فهمید که بن مایه های اخلاقی و اجتماعیوعرفانی زیادی در آن نهفته است که به اعتبار آن افزوده و نگارنده ی آنرا از دیگر عارفان متمایز میکند. باید گفتمثنوی حکایت روح بی قرار مولاناست که تفکر و جهان بینی اش را در عشق به وصال حق بیان میکند و تمام ایناندیشه هارا مدیون عارف بز رگ شمس تبریزی است. بنابراین شناختن و شناساندن مثنوی و اندیشه های مولانا کاری ارزشمند و در خور تامل است. و افرادی همچون افلاکی و استاد زرین کوب و محمد خدادادی در قالب کتب ارزشمندی چون مولوی نامه، پله پله تا ملاقات خدا و ...، همچنین افراد زیادی در قالب مقالات مختلف هریک فراخور توان خویش از این خوان گسترده بهره ای برده اند. اما این در رحمت تا به ابد به روی مشتاقان گشوده است. در مقاله ی حاضر سعی بر آن است به روش پژوهش در آثار مختلف و همچنین تحلیل و تجسس در مثنوی معنوی به بیان بن مایه های اخلاقی و اجتماعی مولانا در آن روزگار و همچنین ارزش هایی بپردازیم که مولانا در ارتباط با سلوک و عرفان در سیر الی الله بدان نظر داشته و در دل مثنوی مکنون کرده است، را بررسی و ارائه نماییم.

کلیدواژه ها:

مثنوی ، مولانا ، شمس تبریزی ، عرفان ، اخلاق ، جلال الدین محمد بلخی