تحلیل قصیده «مادر می» رودکی بر مبنای نظریه ارتباطی رومن یاکوبسن

رومن یاکوبسن در نظریه ارتباطی زبانی خود برای هر ارتباط شش نقش قائل شده است که به وسیله آن می توان رابطه میانرمز، گیرنده، پیام، فرستنده، مجرای فیزیکی و موضوع را دربافت. در این پژوهش به شیوه توصیفی-تحلیلی. قصیده «مادر می»رودکی مورد بررسی قرار گرفته و تلاش گردیده تا نقش ها و کارکردهای شش گانه زبان در آن مورد مطالعه و تحلیل قرار گیرد.یکی از معروف ترین خمرئه های رودکی، خمریه ای است که در سال های ۳۲۲ تا ۳۲۴ سروده است. رودکی در این قصیده بهمدح «می» و «امیر ابو جعفر احمد بن خلف بن لیث صفاری (مقتول به سال ۳۵۲)» پرداخته است، وی در کنار آن به مضامینتعلیمی نیز اشاراتی داشته است. با توجه به نظریه کلامی یاکوبسن از میان نقش های ششگانه زبان، علاوه بر نقش ارجاعی کهنقش غالب است، نقش ادبی بیشترین کارکرد را در قصیده «مادرمی» دارد.

کلیدواژه ها:

رودکی سمرقندی ، قصیده «مادرمی» ، نقش های زبانی ، رومن یاکویسن