مطالعه تطبیقی مولفه های رمانتیسم در اشعار فارسی و عربی با تاکید بر فروغ فرخزاد و غاده السمان

علی رغم وجود اختلافات. صاحب نظران در برگزیدن تعدادی از رئوس به عنوان مولفه های مشترک آندیشه. هنر و ادبیات رمانتیستی بهاجماع رسیده اند. در این پژوهش که به روش توصیفی - تحلیلی صورت گرفته است. دو مولفه از مکتب رمانتیسم یعنی نوستالژی وطبیعت گرایی در اشعار فروغ فرخزاد و غاده السمان مورد بررسی و واکاوی قرار گرفته است. طبیعت گرایی و آمیزش با طبیعت یکی ازمولفه های مهم مکتب رمانتیسم است. فروغ فرخزاد و غاده السمان، از طلایه داران مکتب رمانتیسم شعر فارسی و عربی. توجه ویژه ای را بهعناصر طبیعی نشان داده اند. در کشور ایران از عصر مشروطه به بعد و به ویژه بعد از نیما پوشیج. شاعران ایرانی با مکتب رمانتیسم آشناشده و مولفه های آن به ویژه طبیعت گرایی را در اشعار خود به کار بردند. فروغ فرخزاد و نادر نادرپور از جمله این شاعران هستند. فروغ ازعناصر گوناگون طبیعت به گونه های مختلف برای ابراز اغراض و اهداف خویش در اشعار خود بهره گرفته است. غاده السمان نیز از عناصرطبیعی همچون شب، درخت. خورشید و آسمان به منظور توصیف احساسات و عوالم خود بهره گرفته است. ارتباط فروغ با طبیعت از نوعیگانگی و وحدت است. همدلی و یگانگی با عناصر طبیعت در شعر این شاعر، چنان است که شاعر. طبیعت را در کار و احساس خویششریک می داند و احساس خود را به روشنی در او و حالات و حرکاتش می بیند. چنین ارتباط تنگاتنگی در شعر غاده السمان، کمتر دیدهمی شود. مولفه دیگر نوستالژی است که در شعر هر دو شاعر دیده می شود. عمده ترین وجه تفاوت فروغ فرخزاد و غاده السمان در بهکارگیری عنصر نوستالژی این است که نوستالژی به کار رفته در شعر فروغ بار غم و حسرت کمتری را به همراه داشته و شاعر با یادآوریخاطرات گذشته راضی است؛ در حالی که غاده نوستالژی را با حسرت فراوان به کار می گیرد.

کلیدواژه ها:

رمانتیسم ، فروغ فرخزاد ، غاده السلمان ، مطالعه تطبیقی