تاثیر داروی رمدسیویر بر بیان یکی از ژن های کلیدی مسیر مقاومت به انسولین (PTPRF) در بیماران مبتلا به کووید- ۱۹ بدون سابقه دیابت

سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 28

متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

BIOLOGY06_122

تاریخ نمایه سازی: 29 اردیبهشت 1403

چکیده مقاله:

در دسامبر ۲۰۲۹بیماری COVID-۱۹ که یک عفونت نوظهور دستگاه تنفسی است، توسط ویروسایجاد و در ووهان چین شیوع پیدا کرد. قدرت بالای سرایت این بیماری سبب شد در مدت کوتاهی افراد زیادی در سراسرجهان به این بیماری مبتلا شوند. ابتلا به این عفونت سبب بر هم خوردن تعادل سیستم ایمنی به واسطه ترشح فراوانسایتوکاینهای پیشالتهابی مانند IL-۶، TNF-α و IL-۱ شده و منجر به بروز طوفان سایتوکاینی می گردد. تاکنون داروی موثری که بتواند به قطعیت جهت درمان این بیماری به کار گرفته شود، تولید نشده است؛ اما به عنوان یکیاز مهمترین داروها میتوان به رمدسیویر اشاره کرد که یک پیش داروی نوکلئوتیدی آدنوزینی ضدویروسی است. این داروفعالیت ضدویروسی در برابر فیلوویروس ها و کرونا ویروس ها (سارس، مرس و کووید- ۱۹) را داشته و به عنوان یکمهار کننده RNA پلیمراز وابسته به RNA ویروسی (RdRp) عمل می کند که در نتیجه فرآیند تکثیر ژنوم ویروسی را هدف قرار می دهد. از طرفی یکی از مشکلاتی که مبتلایان به کرونا با آن مواجه هستند، مساله ایجاد مقاومت به انسولینو هایپرگلایسمی در افراد بدون سابقه دیابت است. هدف از این پژوهش بررسی تغییرات بیان ژن protein PTPRF tyrosine phosphatase) receptor type F میباشد که با نام (Leukocyte Common Antigen LAR Related) هم شناخته میشود. این ژن یک آنزیم تیروزین فسفاتاز را کد می کند و یکی از ژن های کلیدی در مسیر مقاومت به انسولین است. هدف از این مطالعه، بررسی تغییرات بیان این ژن در بیماران مبتلا به کووید (بدون سابقهدیابت) قبل و بعد از درمان با داروی رمدسیویر نسبت به افراد سالم است. بدین منظور، خون سی بیمار مبتلا به کروناقبل و بعد از درمان با داروی رمدسیویر و نیز خون بیست فرد سالم به عنوان گروه کنترل دریافت شده و استخراج RNA و سنتز cDNA صورت گرفت. در نهایت، تغییرات بیان ژن LAR با روش Real-Time PCR مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد بیان ژن LAR در گروه بیمار نسبت به گروه کنترل تقریبا ۵۸ % کاهش یافته که از لحاظ آماری معنادار است (p<۰.۰۰۱). اما در گروه درمان نسبت به گروه کنترل تقریبا ۴۰ % کاهش بیان دیده می شود که از لحاظ آماری معنادار است (p<۰.۰۰۰۱)؛ تغییرات بیان ژن بعد از درمان نسبت به قبل از درمان حدودا سه برابر شده که از نظر آماری معنادار است (p<۰.۰۰۰۱). بنابراین می توان ادعا کرد که این دارو سبب کاهش مقاومت به انسولین در بیماران مبتلا به کووید شده و در این زمینه مفید واقع شده است

نویسندگان

محدثه عباسی

دانشجوی کارشناسی ارشد ژنتیک، دانشکده علوم پایه، موسسه آموزش عالی آل طه، تهران، ایران

سهامه محبی

استادیار گروه زیست شناسی، دانشکده علوم پایه، موسسه آموزش عالی آل طه، تهران، ایران

سمیه عرب زاده

استادیار، پژوهشکده سل و بیماری های ریوی، بیمارستان مسیح دانشوری

کیوان سعیدفر

استادیار گروه زیست شناسی، دانشکده علوم پایه، موسسه آموزش عالی آل طه، تهران، ایران