طبقه بندی یا تاکسونومی جانوران بر اساس مطالعات کاریوتایپ و سیتوژنتیک

طبقه بندی یا تاکسونومی جانوران با استفاده از کاریوتیپ و سیتوژنتیک، شامل مطالعه ویژگی های کروموزومی گونه های مختلفبرای درک روابط تکاملی آنها می باشد. تجزیه و تحلیل کاریوتایپ امکان بررسی تعداد، اندازه و ساختار کروموزوم ها را در یک سلولفراهم می کند. در این چکیده، مروری بر روش های مطالعاتی موثر در این زمینه خواهیم داشت.(۱) تکامل کاریوتیپی(Karyotype evolution): تکامل کاریوتیپی در پستانداران، به طور گستردهای از طریق سیتوژنتیک مورد مطالعه قرار گرفته است. برای مثال، عدد دیپلوئید (۲n) کروموزوم ها در بین انواع گونه ها متفاوت بوده و داده های ارزشمندی را برای طبقه بندی ارائهمیدهد. (۲) رنگ آمیزی کروموزومی: تکنیک های رنگ آمیزی کروموزومی مقایسه ای، به شناسایی دقیق همسانی ها (هومولوژی)در گونه های مختلف منجر شده است. (۳) هتروکروماتین و اندازه ژنوم: محتوای هتروکروماتین بر تنوع کاریوتیپ در پستاندارانتاثیرگذار است. با وجود تفاوت در محتوای هتروکروماتین، تمام پستانداران اندازه یکسانی از ژنوم را به عنوان هتروکروماتین دارند.(۴) کاریوتیپهای دووجهی (Bimodal Karyotypes): برخی از جانوران مانند مار Vipera berus،کاریوتیپ های دووجهی را با ترکیبی از میکروکروموزوم های بزرگ و کوچک نشان میدهند. مطالعه این کاریوتیپ ها از طریق روشهای سیتوژنتیکی مانندSC-کاریوتایپینگ، بینش هایی درباره اندازه، جایگاه ها و تعاملات ژنتیکی کروموزوم ارائه میدهد. (۵) بازآرایی های کروموزومی: تجزیه و تحلیل کاریوتیپ امکان شناسایی بازآرایی های کروموزومی مانند وارونگی ها، جا به جایی ها و تکرارها را فراهم می کند. ازآنجا که این بازآرایی ها نقش مهمی در گونه زایی دارند، می توان از آنها برای ردیابی تاریخچه تکامل گونه ها استفاده کرد. (۶)پلی پلوئیدی: مطالعات سیتوژنتیک مواردی از پلی پلوئیدی را در جانوران نشان میدهد. پلی پلوئیدی میتواند منجر به تشکیلگونه های جدید شده و عامل مهمی در تکامل جانوران باشد. (۷) روابط تکاملی (Evolutionary Relationships): مطالعات سیتوژنتیک به درک روابط تکاملی بین گونه های مختلف جانوری کمک می کند. محققان میتوانند با تجزیه و تحلیل کاریوتیپ ها وساختارهای کروموزومی، نسب مشترک و الگوهای واگرایی را در میان گونه های مختلف استنباط کنند. (۸) ژنتیک حفاظتی(Conservation Genetics): تجزیه و تحلیل کاریوتیپ و سیتوژنتیک با ارائه بینشی جدید درباره تنوع ژنتیکی و ساختار جمعیت گونههای در معرض خطر، نقش مهمی در ژنتیک حفاظتی ایفا میکند. این اطلاعات برای توسعه راهبردهای حفاظتی موثردر جهت حفظ تنوع زیستی؛ حیاتی است. در نهایت میتوان گفت که استفاده از تجزیه و تحلیل کاریوتیپ و سیتوژنتیک درطبقه بندی حیوانات، درک جامعی از تنوع ژنتیکی، فرآیندهای تکاملی و روابط گونه ها را ارائه کرده و ابزاری کارآمد برای کشفروابط تکاملی و درک تنوع ژنتیکی در میان گونه های مختلف محسوب می شود.

کلیدواژه ها:

طبقه بندی ، تاکسونومی ، سیتوژنتیک ، کاریوتایپ ، تنوع ژنتیکی ، روابط تکاملی