شناسایی رابطه بین سبک تصمیم گیری و سبک رهبری مدیران آموزشی با قابلیت کارآفرینی معلمان ناحیه ۷ مقطع ابتدایی شهر مشهد

پژوهش حاضر با هدف بررسی شناسایی رابطه بین سبک تصمیم گیری و سبک رهبری مدیران آموزشی با قابلیت کارآفرینیمعلمان ناحیه ۷ مقطع ابتدایی شهر مشهد انجام شد. جامعه آماری جامعه این شامل معلمان و مدیران مقطع ابتدایی ناحیه ۷شهر ( ۳۵۶ نفر، ۲۱۸ زن و ۱۳۸ مرد) (انتخاب ناحیه ۷ به علت شاغل بودن پژوهشگر در این ناحیه) می باشد. نمونه براساسفرمول کوکران برای ۳۵۶ نفر شامل ۱۸۴ نفر زن و مرد از معلمان مقطع ابتدایی ناحیه ۷ مشهد است که به پرسشنامه هایپژوهش پاسخ دادند. پرسشنامه رهبری توسط وارنر بارک در سال ۲۰۰۴ ، پرسشنامه سبک تصمیم گیری اسکات و بروس(۲۰۰۰) و پرسشنامه مهارت های کارآفرینی زندی ( ۱۳۹۲ ) بود. نتایج تجزیه و تحلیل آماری نشان می دهد با توجه به مقدار F و سطح معنی داری که کوچکتر از ۰/۰۱ است (p<۰/۰۱) فرضیه یعنی اینکه بین سبک های تصمیم گیری و رهبری با قابلیت کارآفرینی رابطه معنی داری وجود دارد تایید می شود و متغیرهای پیش بین، پیش بینی کننده قابل اعتمادی برایقابلیت کارآفرینی هستند. پس می توان نتیجه گرفت مدیریت مشارکتی موجب گسترش روحیه خود مدیریتی می شود ونیاز به نظارت سطوح بالا نیست و هنگامی که کارکنان خود در تصمیم گیری ها سهیم باشند با انگیزه بیشتر برای نیل بهاهداف سازمان تلاش می کنند و همچنین مشارکت باعث بهبود کیفیت و در نتیجه به ارتقای سطح بهره وری کمک می کند.

کلیدواژه ها:

سبک تصمیم گیری ، سبک رهبری ، مدیران آموزشی ، قابلیت کارآفرینی ، معلمان