اثربخشی آموزش مهارت های حل مسئله مبتنی بر نظریه تولمن بر سبک های حل مسئله دانش آموزان دوره دوم متوسطه شهر قم

پژوهش حاضر از نظر هدف، کاربردی و نظر روش اجرا جز طرح های نیمه ازمایشی بود. جامعه اماری پژوهش, کلیه دانش اموزان دوره دوم متوسطه شهر قم بودند که در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲ در یکی از مدارس متوسطه دوم شهر قم مشغول به تحصیل بودند. نمونه آماری بر اساس روش شناسی و با استفاده از نمونه گیری در دسترس تعداد ۵۰ نفر در دو گروه ۲۵ نفره به صورت گروه آزمایش و گواه انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه سبک های حل مساله اجتماعی دزوریلا و همکاران (۲۰۰۰) بود. این پرسشنامه دارای ۲۵ سوال و در طیف پنج درجه ای لیکرت تهیه شده است. گروه آزمایش به مدت ۸ جلسه بر اساس برنامه ریزی آموزش دیدند و گروه کنترل این آموزش را دریافت نکردند. در نهایت داده های پژوهش در دو گروه ازمایش و گواه و در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون با استفاده از تحلیل کوواریانس مورد مقایسه قرار گرفتند. بر اساس داده های خام و همچنین میانگین هایبه دست آمده از مرحله پیش آزمون و پس آزمون برای اینکه مشخص شود که اختلاف بین نمرات پیش آزمون و پس آزمون ناشی از اعمال متغیر مستقل است یا تصادف، از آزمون کوواربانس استفاده شد. مقادیر آماری مربوط به اثر گروه بر جفت گیری مثبت، جهت گیری منفی، سبک منطقی، سبک اجتنابی و سبک تکانشی است که بیانگر این است گروه اثر معنی داری بر متغیر وابسته یعنی سبک های حل مساله داشته است و آموزش مهارت های حل مساله بر ارتقای سبک های حل مساله و استفاده از سبک های مثبت حل مساله تاثیر معنی داری داشته است. در نتیحه پیشنهاد می گردد معلمان و مدیران مدارس، آموزش های مرتبط با حل مساله را در برنامه آموزشی مدارس و کلاس های خود بگنجانند تا از این رهیافت. بتوان دانش آموزانی دارای مهارت حل مساله سطح بالا و در آینده شهروندانی دارای مپارت حل مساله داشته باشیم.

کلیدواژه ها:

مهارت حل مساله ، حل مساله ، سبک های حل مساله ، دانش آموزان