اثربخشی روایت درمانی بر رضایت مندی از زندگی بیماران مبتلا به سرطان با توجه به نقش واسطه ای راهبردهای مقابله ای

هدف از پژوهش حاضر بررسی آثربخشی روایت درمانی بر رضایت از زندگی بیماران مبتلا به سرطان در شهر تهران در سال بوده است. جامعه ی آماری شامل بیماران مبتلا به سرطان شهر تهران که به منظور درمان در بیمارستان بستری بودند و روش نمونه گیری به صورت در دسترس و داوطلبانه بوده است. تعداد ۲۰ نفر به عنوان نمونه ی آماری در این پژوهش مشارکت کردند. این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با پیش آزمون- پس آزمون همراه با گروه کنترل بوده است. پرسشنامه ی رضایت از زندگی دینر به عنوان پیش آزمون و پس آزمون تکمیل شد. همچنین از پرسشنامه ی راهبردهای مقابله ای لازاروس و فولکمن استفاده گردید. داده های به دست آمده از پرسشنامه ها با تحلیل کوواریانس چند متغیره و تحلیل کوواریانس یک طرفه تجزیه و تحلیل گردید. بر اساس نتایج به دست آمده از تحلیل کوواریانس چند متغیره فرضیه ی دوم رد شد یعنی اثر با واسطه ی روایت درمانی بر رضایت از زندگی بیماران مبتلا به سرطان معنی دار نبود. بر اساس نتایج به دست آمده از تحلیل کوواریانس یک طرفه فرضیه ی اول مبنی بر اثر مستقیم و بی واسطه ی روایت درمانی بر رضایت از زندگی بیماران مبتلا به سرطان تایید شد. با توجه به اثربخشی روایت درمانی بر افزایش رضایت از زندگی بیماران مبتلا به سرطان حضور دائمی روانشناس بالینی در بخش خون برای روان درمانی افراد مبتلا به سرطان و مراقب اولیه ی بیمار ضروری می نماید.

کلیدواژه ها:

سرطان ، ر ضایت از زندگی ، روایت درمانی ، راهبردهای مقابله ای ، بخش خون