اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیک بر انگیزه به خودکشی در افراد افسرده

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی رفتار درمانی دیالکتیکی بر انگیزه خودکشی افراد افسرده بود. جامعه آماری اینپژوهش شامل کلیه افراد افسرده مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر خرمآباد در سال ۱۴۰۰ بود که با استفاده از روشنمونه گیری هدفمند، از میان افرادی که نمره بالا در پرسشنامه افکار خودکشی بک در پیشآزمون کسب کردند، ۳۰ نفر کهدارای ملاک های ورود و خروج بودند، به عنوان نمونه انتخاب شدند. این ۳۰ نفر به طور تصادفی در ۲ گروه ۱۵ نفرهآزمایش و کنترل گزینش شدند که گروه آزمایش، درمان مبتنی بر شفقت به خود را دریافت کرد و گروه کنترل در لیستانتظار قرار گرفتند. همچنین برای تجزیه و تحلیل دادهها از تحلیل کوواریانس و برای تسریع در نتایج حاصله از نرم افزارspss-۲۱ استفاده شد. نتایج پژوهش حاکی از این بود که رفتار درمانی دیالکتیکی به طور معناداری باعث کاهش انگیزه خودکشی افراد افسرده میشود. لذا این روش درمانی، میتواند روشی موثر جهت کاهش گرایش افراد افسرده به خودکشی شود.

کلیدواژه ها:

رفتاردرمانی دیالکتیک ، انگیزه خودکشی ، افراد افسرده