پیش بینی کیفیت زندگی براساس خود شفقت ورزی در دانش آموزان دختر مقطع متوسطه دوم شهر همدان

هدف از پژوهش حاضر، پیش بینی کیفیت زندگی براساس خود شفقت ورزی در دانش آموزان دختر مقطع متوسطه دوم شهر همدان بود. روش : در این مطالعه از روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی استفاده شد. علاوه براین مطالعه ی حاضر از حیث هدف در دسته مطالعات کاربردی می باشد. جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه دانش آموزان دختر مقطع متوسطه دوم نواحی ۱ و ۲ شهر همدان تشکیل داد که تعداد آن ها در سال ۱۴۰۱-۱۴۰۰ برابر با ۷۵۰۰ نفر بود. برای تعیین حجم نمونه از فرمول فیدل و تاپاچینگ (۲۰۰۷) استفاده شد و تعداد حجم نمونه ۱۰۶ به دست آمد که به منظور اطمینان به ۱۲۰ نفر افزایش یافت. در پژوهش حاضر از ابزار پرسشنامه استفاده شد. یافته ها: با توجه به یافته های پژوهش آزمون همبستگی پیرسون نشان می دهد که همبستگی مثبت و معنی داری بین خودشفقت ورزی و کیفیت زندگی وجود دارد. بین ابعاد مهربانی به خود ، ذهن آگاهی و تجارب مشترک انسانی رابطه مثبت، مستقیم و معناداری وجود دارد. همچنین بین ابعاد همانندسازی افراطی ، قضاوت کردن خود و انزوا رابطه معکوس و معناداری وجود دارد. نتیجه گیری: فرضیه پژوهش تایید شد بنابراین بین کیفیت زندگی و خود شفقت ورزی در دانش آموزان دخترمقطع متوسطه دوم شهر همدان رابطه وجود دارد.

کلیدواژه ها:

کیفیت زندگی ، خود شفقت ورزی ، دانش آموزان دختر.