اثربخشی تمرین ترکیبی فعالیت بدنی و پسخوراند عصبی بر بهبود کیفیت خواب کودکان دارای اختلال بیش فعالی کاستی توجه

زمینه و هدف: اختلالات خواب در بین کودکان دارای اختلال بیش فعالی کاستی توجه رایج است. این مشکلات بر سلامت و عملکرد کلی آن ها تاثیر منفی می گذارد. فعالیت بدنی و آموزش پسخوراند عصبی به عنوان مداخله های بالقوه برای بهبود کیفیت خواب در این جمعیت پیشنهاد شده است. با این حال، پژوهش ها در مورد اثربخشی مداخله های ترکیبی محدود است. این مطالعه با هدف بررسی اثربخشی تمرین ترکیبی فعالیت بدنی و پسخوراند عصبی در بهبود کیفیت خواب کودکان دارای اختلال بیش فعالی کاستی توجه انجام شد. روش: یک کارآزمایی تصادفی سازی و کنترل شده با کودکان دارای اختلال بیش فعالی کاستی انجام شد. شرکت کنندگان به طور تصادفی به یک گروه مداخله ترکیبی که جلسات تمرین فعالیت بدنی و پسخوراند عصبی را دریافت می کردند یا به گروه گواه تقسیم شدند. کیفیت خواب با استفاده از پرسشنامه عادات خواب کودک (اوونز و همکاران، ۲۰۰۰) قبل و بعد از دوره مداخله ارزیابی شد. داده ها در نسخه ۲۱ نرم افزار SPSS تحلیل شد. یافته ها: تحلیل اولیه داده ها حاکی از بهبود قابل توجه کیفیت خواب در بین کودکان گروه مداخله ترکیبی نسبت به گروه گواه است. به طور ویژه، کودکانی که تحت تمرین ترکیبی فعالیت بدنی و پسخوراند عصبی قرار گرفتند، کاهش تاخیر خواب، بیداری پس از شروع خواب، و بهبود کارایی خواب و کیفیت کلی خواب را نشان دادند. نتیجه گیری: یافته ها حاکی از آن است که فعالیت بدنی ترکیبی و تمرین پسخوراند عصبی ممکن است مداخله ای موثر برای بهبود کیفیت خواب کودکان دارای اختلال بیش فعالی کاستی توجه باشد. ادغام این مداخلات در محیط بالینی ممکن است یک رویکرد امیدوارکننده برای رسیدگی به اختلالات خواب در این جمعیت ارائه دهد.

کلیدواژه ها:

j ، s