مقایسه تاثیر هشت هفته تمرینات ثبات دهنده گردن با و بدون تمرینات تحرک بخشی ناحیه توراسیک بر درد، حس عمقی و پاسچر زنان دارای گردن درد مزمن و سر به جلو

هدف: تاثیرگذاری تمرینات ثبات دهنده در کاهش درد بیماران مبتلا به گردن درد در مطالعات پیشین گزارش شده است. اکثر مداخلات جهت بهبود تحرک پذیری توراسیک به درمان­ های دستی اختصاص یافته و نقش تمرین درمانی کمتر مورد توجه قرار گرفته است. بنابراین هدف از پژوهش حاضر مقایسه تاثیر هشت هفته تمرینات ثبات دهنده گردن با و بدون تمرینات تحرک بخشی ناحیه توراسیک بر درد، حس عمقی و پاسچر زنان دارای گردن درد مزمن و سر به جلو بود. روش بررسی: تعداد ۳۶ زن مبتلا به گردن درد مزمن با سر به جلو به صورت تصادفی انتخاب و به ۳ گروه ۱۲ نفری کنترل، تمرینات ثبات دهنده گردن و تمرینات ثبات دهنده با تحرک بخشی توراسیک تقسیم شدند. گروه های مداخله تمرینات را به مدت ۸ هفته، ۳ جلسه در هفته و ۴۵ الی ۶۰ دقیقه انجام دادند و گروه کنترل به زندگی معمول خود ادامه دادند. درد، حس عمقی و زاویه سر به جلو به ترتیب توسط مقیاس بصری درد، بازسازی زاویه سری-گردنی و زاویه کرانیوورتبرال مورد ارزیابی قرار گرفتند. تجزیه و تحلیل داده ­ها با استفاده از روش آنالیز واریانس با اندازه ­های تکراری و آزمون تعقیبی بونفرونی در سطح خطای ۰/۰۵ و با استفاده از نسخه­ ی ۲۶ نرم ­افزار SPSS انجام شد. یافته ­ها: نتایج بهبود چشمگیری در درد، پاسچر و حس عمقی بعد از هشت هفته تمرینات ثبات دهنده با و بدون تمرینات تحرک بخشی ناحیه توراسیک در مقایسه با گروه کنترل نشان داد (۰/۰۰۱>p). بین دو گروه آزمایش اختلاف معناداری مشاهده نشد (۰/۰۵حس عمقی و کاهش درد زنان مبتلا به گردن درد مزمن می­باشد. بنابراین استفاده از این پروتکل تمرینی به عنوان یک رویکرد درمانی موثر به زنان مبتلا به گردن درد توصیه می­شود.

کلیدواژه ها:

سر به جلو ، گردن درد ، تمرینات تحرک بخشی توراسیک ، حس عمقی ، اختلال اسکلتی عضلانی