کاربردهای بالینی پاسخ های دیررس شنوایی ‎(ALRs)‎ در رویکرد مجموعه آزمون ها: مروری‎ ‎روایتی

هدف:استفاده از آزمون های آبجکتیو (Objective) الکتروفیزیولوژیک شنوایی با رویکردهای تخمین آستانه، تشخیصی اتونورولوژی و نیز ارزیابی میزان سودمندی پروتزهای شنوایی از جمله سمعک و کاشت حلزون، از ابتدا مورد توجه متخصصان بالینی و پژوهشگران حیطه علوم شنوایی بوده است. از میان آزمون های آبجکتیو موجود، ثبت پاسخ های دیررس شنوایی (Auditory Late Responses; ALRs)، نشانه کشف محرکات شنوایی در نواحی قشری شنوایی است و اطلاعاتی را در زمینه صحت عملکرد نواحی قشری و زیرقشری شنوایی در اختیار قرار می دهد که با استفاده از آزمون آبجکتیو و روتین پاسخ های ساقه مغز شنوایی (Auditory Brainstem Responses; ABRs) قابل حصول نمی باشد. هدف از مطالعه حاضر، مروری بر رویکردهای کاربردی و متعدد این ابزار در مجموعه آزمون های شنوایی به منظور ارزیابی سیستم شنوایی کودکان و بزرگسالان و بررسی میزان سودمندی توانبخشی انجام شده در افراد کم شنوا، می باشد.روش بررسی:این مطالعه از نوع مروری روایتی بوده و جستجوی منابع با استفاده از کلیدواژه های "پتانسیل های برانگیخته قشری شنوایی"، "پاسخ های دیررس شنوایی"، "N۱-P۲"، "سمعک"، "کاشت حلزون"، "تربیت شنوایی" و "آستانه شنوایی" در پایگاه های اطلاعاتی Google scholar و PubMed، Magiran و SID بین سال های ۲۰۰۰ تا ۲۰۲۳ انجام شده است.یافته ها:از بین مطالعات یافت شده، نسخه های تکراری حذف و مقالاتی که متن کامل شان موجود بود در این مطالعه استفاده شدند. با بررسی نتایج بدست آمده در این مقالات، کاربرد ALRs در تخمین آستانه شنوایی کودکان و بزرگسالان تایید می شود و برای ارزیابی سودمندی استراتژی توانبخشی انتخاب شده از جمله سمعک، کاشت حلزون و تربیت شنوایی می توان از این ابزار استفاده کرد.نتیجه گیری:بررسی انجام شده نشان می دهد که ALRs ابزاری سودمند برای ارزیابی نواحی قشری شنوایی است و می تواند در کنار سایر آزمون های الکتروفیزیولوژیک شنوایی مانند ABRs، آگاهی بیشتری را در گستره وسیع تری از سیستم شنوایی به ویژه برای رویکردهای تشخیصی و ارزیابی سودمندی مداخلات توانبخشی انجام شده، به ویژه در سنین پایین، برای درمانگران فراهم نماید.

کلیدواژه ها:

پاسخ های دیررس شنوایی ، پتانسیل های برانگیخته قشری شنوایی ، آستانه شنوایی ، سمعک ، کاشت حلزون