بررسی راهکارهای آبشویی در سیستم آبیاری موضعی پسته با رویکرد استفاده پایدار از منابع آب شور (مطالعه موردی دشت قزوین)

با توسعه آبیاری موضعی در مناطق خشک و نیمه خشک، خاک بیشتر در معرض شورشدن قرار می گیرد. تجمع شوری در خاک، طی سالیان متوالی می تواند به کاهش محصول، از بین رفتن گیاهان و حتی غیرقابل کشت شدن خاک بینجامد. در این مطالعه روش آبشویی غرقابی و روش آبشویی قطره ای (نواری) در یک باغ پسته مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج نشان داد در روش قطره ای نسبت به روش غرقابی، مقدار آب آبشویی بکاربرده شده در آبشویی اول ۷/۶۲ % و در کل ۷/۲۶ % کاهش یافت. در روش آبشویی غرقابی کل سطح مزرعه آبشویی می شود، درحالیکه در روش قطره ای آب به طور مستقیم در مناطق تجمع املاح به کار می رود که باعث صرفه جویی می شود. همچنین ضریب یکنواختی توزیع شوری در روش قطره ای ۷ درصد و در روش غرقابی ۳ درصد نسبت به قبل از آبشویی افزایش یافت. در روش قطره ای فقط با یک مرحله آبشویی می توان بیلان جرم نمک اضافه شده در اثر آبیاری را خارج نمود، درحالیکه در روش غرقابی جرم نمک آبشویی شده کمتر از جرم نمک اضافه شده است. برای آبشویی باغات با آبیاری موضعی توصیه می شود بیشتر آب آبشویی به مناطق تجمع املاح اعمال شود و برای بهبود اثربخشی مدیریت املاح از آبشویی با نرخ کم و به صورت متناوب استفاده گردد.

کلیدواژه ها:

آب لب شور ، آبیاری قطره ای ، شوری آب ، شوری خاک ، مدیریت نمک