بررسی اثر بخشی گروه خودیاری بر خودکارآمدی در افراد مبتلا به سوء مصرف مواد

.هدف این مطالعه بررسی اثر بخشی گروه خودیاری برخودکار آمدی در افراد مبتلا به سوء مصرف مواد می باشد. این پژوهش از نوع آزمایشی است و جامعه آماری آن را تمام معتادان شهر زاهدان که در شش ماهه اول ۱۴۰۱ به مراکز درمان اجتماع محور و گروه های معتادان بی نام مراجعه کرده اند تشکیل می دهد. نمونه پژوهش ۵۰ نفر از افراد مبتلا به سوء مصرف مواد که بصورت تصادفی ساده انتخاب شده اند که ۲۵ نفر گروه آزمایش (افرادی که در گروه خودیاری شرکت کرده اند) و ۲۵ نفر گروه کنترل می باشد. برای جمع آوری داده ها از مقیاس خودکارآمدی عمومی شوارتزر و جرو سلم، استفاده شد. داده های پژوهش با روش آماری تحلیل واریانس چند متغیری (مانووا) توسط SPSS.۱۶ تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد که میانگین نمرات خودکارآمدی در پیش آزمون و پس آزمون گروه آزمایش و گروه کنترل به ترتیب ۲۴/۲۵، ۷۷۱۴/۲۴و ۱۴/۲۸ ، ۱۲/۲۱ می باشد می باشد که نشان می دهد گروه خودیاری برخودکار آمدی افراد مبتلا به به سوء مصرف مواد در مقایسه با گروه کنترل موثرتر است (۰۱/۰P<) براساس یافته ها، شرکت افراد مبتلا به سوء مصرف مواد در گروه خودیاری باعث افزایش خودکارآمدی در این افراد می شود.

کلیدواژه ها:

گروه خودیاری ، خودکارآمدی ، سوء مصرف مواد