اثر بخشی رفتار درمانی دیالکتیک بر تنظیم هیجان و کاهش نشانه ها در افراد بزرگسال مبتلا به اختلال بیش فعالی و نقص توجه (ADHD)

هدف: هدف پژوهش حاضر مقایسه اثر بخشی رفتار درمانی دیالکتیک (DBT) بر کاهش نشان ها و تنظیم هیجان افراد بزرگسالمبتلا به اختلال بیش فعالی و نقص توجه (ADHD) بود. پژوهش حاضر از آزمایشی از نوع پیش آزمون -پس آزمون بود و جامعه آماریپژوهش حاضر کلیه دانشجویان دانشگاه آزاد زنجان در سال تحصیلی ۱۴۰۰ - ۱۴۰۱ بود که از میان ۸۰۰۰ نفر دانشجو ۳۰ نفربه روش نمونه گیری در دسترس انتخاد شدند و در یک گروه آزمایش و یک گروه کنترل قرار گرفتند (هر گروه ۱۵ نفر). گروهآزمایش DBT را دریافت کردند و برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های مقیاس خود گزارشی اختلال نقص توجه / بیش فعالیبزرگسلان (ASRS)، مقیاس تنظیم هیجان گراس استفاده گردید. برای تحلیل داده ها از شاخص های آماری توصیفی همچونفراوانی، میانگین، انحراف معیار و درصد و برای تحلیل استنباطی داده ها از آزمون تحلیل واریانس چند متغیری (MANOVA) وبرای مقایسه ای اثر بخشی درمآن ها از آزمون پیش آزمون -پس آزمون استفاده گردید و داده ها در SPSS ۲۵ تحلیل شدند. تحلیلداده ها نشان داد که هر DBT بر تکانشگری، نقص توجه ، و تنظیم هیجان موثر بودند (۰.۰۰۱ > P). این نتایج حاکی از آن است کهرفتار درمانی دیالکتیک تنظیم هیجان و کاهش نشانه های اشخاص مبتلا به ADHD موثر بود. DBT بر کاهش تکانشگری و تنظیمهیجان تاثیر مطلوبی دارد، زیرا با افزایش قدرت تنظیم هیجان و تجربیات مثبت باعث تغیر نگرش به زندگی می شود DBT با ایجادانعطاف پذیری شناختی، ذهن آگاهی و پذیرش بدون قضاوت و تمرکز بر لحظه حال باعث افزایش پذیرش خود و نگرش سالم تر می گردد.

کلیدواژه ها:

رفتار درمانی دیالکتیک ، DBT ، تنظیم هیجان ، ADHD ، اختلال بیش فعالی و نقص توجه ، بزرگسالان