تعیین منشا شوری با استفاده از رخساره های هیدروشیمیایی HFE و ایزوتوپی H۲ وO۱۸ آب زیرزمینی دشت یزد

با توجه به روند افزایش استحصال آب از آبخوان به دلیل توسعه در بخش های خانگی، صنعتی و کشاورزی و همچنین خشکسالی های اخیر که منجر به کاهش حجم منابع آب سطحی و منابع آب زیرزمینی گردیده، فشار بر آبخوان دشت یزد به منظور تامین آب در مصارف مختلف افزایش یافته که از پیامدهای آن کاهش ذخیره استاتیک آبخوان بوده است .کاهش کمی منابع آب زیرزمینی و بالا رفتن شدید املاح و تغییر در کیفیت از جمله اثرات کمی و کیفی بروی آب زیرزمینی بوده است، به گونهای که در مهر و موم های اخیر میزان شوری در بخش های مختلف آبخوان افزایش یافته است.بنابراین در مناطق خشک ایران مرکزی، تعیین منشا شوری و کیفیت منابع آب زیرزمینی که یکی از عوامل تضمین کننده توسعه پایدار در این منطقه می باشد، اهمیت دوچندانی خواهد داشت. لذا در این تحقیق، به بررسی هیدروشیمیایی،ایزوتوپی δ۱۸O وδ۲H و سپس نسبت های یونی، دیاگرام های ترکیبی و همچنین از دیاگرام تحولات رخسارهای هیدروشیمیایی (HFE)، جهت شناسایی منشا شوری منابع آب زیرزمینی دشت یزد در راستای مدیریت بهینه این منبع اقتصادی ارزشمند در این منطقه پرداخته شده است؛ بنابراین به طورکلی منشا شوری در محدوده آبخوان آبرفتی یزد،عواملی چون برهمکنش های سنگ – آب و انحلال تبخیری ها، در بخش های شمال شرق، شرق و جنوب شرقی می باشد. در بخش های شمال شرق و شرق به دلیل قرارگیری باند نئوژن به عنوان سازند شورکننده در مجاورت آبخوان، احتمال افزایش نفوذ و هجوم آب شور بیشتر از این نواحی، درصورت ادامه برداشت بی رویه و افت شدید سطح آب زیرزمینی وهمچنین آلودگی منابع آب زیرزمینی حاصل از آب برگشتی ناشی از کشاورزی، فاضلاب خانگی در محدوده آبخوان را منجر می شود

کلیدواژه ها:

دیاگرام تحولات رخساره ای هیدروژئوشیمیایی ، HFE ایزوتوپ پایدار ، آب زیرزمینی ، آبخوان