مقایسه تاثیر آرامسازی و پسخوراند عصبی بر اضطراب دانش آموزان

زمینه و هدف: اختلالات اضطرابی در دانش آموزان از جمله مسائلی است که می تواند بر کیفیت زندگی و عملکرد تحصیلی آن ها تاثیر گذار باشد. در راستای بهبود این وضعیت، روش های گوناگونی برای کاهش اضطراب در دانش آموزان مورد بررسی قرار گرفته است. هدف از پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی آرامسازی و پسخوراند عصبی بر اضطراب دانش آموزان بود. روش: طرح پژوهش شبه آزمایشی، با طرح پیش آزمون و پس آزمون بود. جامعه آماری شامل دانش آموزان مراجعه کننده به خانه های سلامت شهر تهران در  نیمه دوم سال ۱۳۹۸ بود. از میان جامعه آماری به روش نمونه گیری خوشه ای به صورت چندمرحله ای تعداد ۳۰ نفر انتخاب و با جایگزینی تصادفی در گروه های آزمایش و گواه به شکل تصادفی کاربندی شدند و به پرسشنامه اضطراب بک پاسخ دادند. جلسه های آرامسازی برای گروه آزمایش اول در هشت جلسه ۴۵ دقیقه ای و آموزش پسخوراند عصبی برای گروه آزمایش دوم در ۱۵ جلسه ۳۰ دقیقه ای به اجرا گذاشته شدند؛ سپس در پایان مداخله های درمانی، بار دیگر آزمودنی های گروه های آزمایش و گواه، توسط پرسشنامه اضطراب بک مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده های پژوهش با استفاده از روش های آمار توصیفی و آزمون های آماری تحلیل کوواریانس تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد آرامسازی و پسخوراند عصبی باعث کاهش اضطراب در دانش آموزان شدند. مقایسه میزان اثربخشی دو روش درمانی نشان داد که بین آن ها در کاهش اضطراب تفاوت معنی داری وجود ندارد. نتیجه گیری: بنابراین، با توجه به نتایج حاصل از این پژوهش، می توان نتیجه گرفت که هر دو روش آرامسازی و پسخوراند عصبی می توانند به عنوان گزینه های مناسب در مداخله و کاهش اضطراب در دانش آموزان مورد استفاده قرار گیرند، بدون اینکه یکی از آن ها به طور قطعی از دیگری بهتر باشد.

کلیدواژه ها:

Anxiety ، Neurofeedback ، Relaxation ، Students ، آرام سازی ، اضطراب ، دانش آموزان ، نوروفیدبک