تاثیر آموزش مهارت های ارتباطی برکیفیت مراقبت و خودکارآمدی پرستاران شاغل در اورژانس

مقدمه: برقراری ارتباط یک مهارت بالینی می باشد که نقش کلیدی در ارائه خدمات مناسب درمان دارد. نداشتن مهارت ارتباطی کافی میتواند باورهای خود کارآمدی پرستار را تحت تاثیر قرار دهد و بر کیفیت مراقبت از بیمار لطمه وارد کند. لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر آموزش مهارت های ارتباطی برکیفیت مراقبت و خودکارآمدی پرستاران شاغل در اورژانس بیمارستان های شهر ماهشهر انجام شد.           روش کار: این مطالعه نیمه تجربی بر روی ۴۲ نفر از پرستاران شاغل در اورژانس بیمارستان های ماهشهر در سال ۱۴۰۲ انجام شد. نمونه ها با در نظر گرفتن معیارهای ورود به دو گروه آزمون (۲۱ نفر) و کنترل (۲۱ نفر) تقسیم شدند. آموزش مهارت های ارتباطی به گروه آزمون طی۴جلسه ۲ ساعته داده شد. گروه کنترل، آموزشی دریافت نکردند. ابزار گردآوری اطلاعات شامل پرسشنامه دموگرافیک، پرسشنامه کیفیت مراقبت پرستاری (QUALPAC) و پرسشنامه خودکارآمدی (GSE-۱۷) بود. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS نسخه ۲۶ و آمار توصیفی و استنباطی استفاده شد.          یافته ها: نتایج آزمون تی زوجی نشان داد بین نمره بعد روانی اجتماعی، بعد ارتباطی و بعد جسمی کیفیت مراقبت در گروه آزمون قبل و بعد از مداخله تفاوت معنادار بود (۰۰۱/۰>P). در گروه کنترل تفاوت معنادار در بعد روانی اجتماعی (۲۹۵/۰=P)، بعد ارتباطی (۴۶۹/۰=P)، بعد جسمی (۴۶۰/۰=P) نبود. بین نمره کل کیفیت مراقبت در گروه آزمون قبل و بعد از مداخله تفاوت معناداربود(۰۰۱/۰>P). در گروه کنترل قبل و بعد از مداخله تفاوت معنادار نبود(۹۵۸/۰=P). همچنین بین نمره کل خودکارآمدی در گروه آزمون قبل و بعد از مداخله تفاوت معنادار بود(۰۰۱/۰>P). در گروه کنترل تفاوت معنادار نبود (۰۵/۰=P).          نتیجه گیری: با توجه به تاثیر مثبت آموزش مهارت های ارتباطی، برکیفیت مراقبت و خودکارآمدی پرستاران در این مطالعه، لازم است سیاست گذاران حوزه سلامت جهت ارتقای کیفیت مراقبت و خودکارآمدی پرستاران برنامه ریزی نمایند.

کلیدواژه ها:

Keywords: Training ، Communication skills ، Care quality ، Self Efficacy ، Emergency Nursing ، آموزش ، مهارت های ارتباطی ، کیفیت مراقبت ، خودکارآمدی ، پرستاری اورژانس