اثربخشی فیلیال تراپی بر بازداری رفتاری، مشکلات یادگیری و خودکارآمدی تحصیلی

هدف از پژوهش حاضر اثربخشی فیلیال تراپی (بازی درمانی مبتنی بر رابطه والد کودک)بر بازداری رفتاری، مشکلات یادگیری و خودکارآمدی تحصیلی در دانشآموزان مبتلا به اختلال یادگیری خاص بود. روش پژوهش حاضر، نیمه آزمایشی با طرح پیشآزمون_ پسآزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش را دانشآموزان مبتلا به اختلال یادگیری خاص مقطع ابتدایی ششم شهر بابل سال ۱۴۰۱ تشکیل میدادند. نمونه آماری شامل ۳۰ دانشآموز مبتلا به اختلال یادگیری خاص بودند که به شیوه نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند و به تساوی در گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. ابزار گردآوری دادهها مقیاس بازداری رفتاری (Carver & White, ۱۹۹۴)، پرسشنامه خودکارآمدی تحصیلیet al., ۱۹۹۷) (Patrick و پرسشنامه مشکلات یادگیری کلرادو (Wilcott et al., ۲۰۱۱) بود. پس از اجرای پیشآزمون، گروه آزمایش جلسه ساعتی تحت فیلیال تراپی قرار گرفتند و گروه گواه مداخلهای دریافت نکردند. تحلیل دادهها با استفاده از تحلیل کوواریانس و مانکوا، صورت گرفت. یافته های نشان دادند که فیلیال تراپی ، مشکلات یادگیری را کاهش و خودکارآمدی تحصیلی و بازداری رفتاری را در دانشآموزان مبتلا به اختلال یادگیری افزایش داده است. با توجه به نتایج روش فیلیال تراپی ، شیوه مفیدی جهت کاهش بازداری رفتاری و مشکلات یادگیری و افزایش خودکارآمدی تحصیلی است.

کلیدواژه ها:

فیلیال تراپی ، بازداری رفتاری ، مشکلات یادگیری ، خودکارآمدی تحصیلی ، اختلال یادگیری خاص