بررسی تاب آوری فردی بر سلامت شغلی کارکنان با توجه به نقش تعدیل کننده تاب آوری سازمانی و ویژگی های جمعیت شناختی اجتماعی

هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی تاب آوری فردی بر سلامت شغلی کارکنان با توجه به نقش تعدیل کننده تاب آوری سازمانی و ویژگی های جمعیت شناختی اجتماعی می باشد. روش: روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بوده و دارای ماهیت کاربردی می باشد. جامعه آماری پژوهش حاضر با توجه به ماهیت آن به دو بخش تقسیم می شود در بخش اول از ۱۳۱ نفر کارکنان اداری شرکت صنایع چوب و کاغذ ایران (چوکا) به روش تصادفی ساده نمونه گیری شد و سپس در بخش دوم جامعه آماری، ۲۲ نفر از مدیران و سرپرستان شرکت صنایع چوب و کاغذ ایران )چوکا( در پژوهش حاضر شرکت داده شدند. جهت گردآوری اطلاعات از روش میدانی و ابزار پرسشنامه استفاده گردید. یافته ها: یافته ها نشان داد تاب آوری فردی بر سلامت شغلی کارکنان تاثیر دارد و تاب آوری فردی از طریق نقش تعدیلگر تاب آوری سازمانی (ظرفیت تطبیقی) بر سلامت شغلی کارکنان تاثیر دارد. نتیجه گیری: بر این اساس می توان اظهار داشت اگر تاب آوری فردی افزایش یابد به همان طبع سلامت شغلی کارکنان نیز افزایش می یابد و در این راستا باید به مولفه تاب آوری سازمانی (ظرفیت تطبیقی) به عنوان تداخل ایجاد کننده این رابطه توجه داشت.

کلیدواژه ها:

تاب آوری فردی ، سلامت شغلی کارکنان ، تاب آوری سازمانی ، ویژگی های جمعیت شناختی اجتماعی