پیش بینی سبک زندگی و حمایت اجتماعی بر گرایش نوجوانان به اعتیاد

هدف پژوهش حاضر ‎پیش بینی سبک زندگی و حمایت اجتماعی بر گرایش نوجوانان به اعتیاد بود. هدف پژوهش حاضر کاربردی از نوع روش توصیفی همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه دانش آموزان شهر شیراز در سال تحصیلی ۰۲-۱۴۰۱ بین سنین ۱۵ تا ۱۸ تشکیل می دهند؛ که تعداد آنان ۱۸۵ نفر (دانش آموزانی که به اعتیاد گرایش داشتند) می باشد. نمونه گیری خوشه ای تصادفی می باشد که از بین از نواحی چهارگانه آموزش و پرورش شهر شیراز؛ براساس فرمول کوکران تعداد ۳۰ نفر از هر ناحیه (۱۲۰ نفر) انتخاب شد. روش نمونه گیری در این پژوهش، روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی می باشد. برای سنجش پرسشنامه گرایش به اعتیاد توسط وید و بوچر (۱۹۹۲)، سنجش حمایت اجتماعی از پرسشنامه زیمنت و همکاران (۱۹۸۸) استفاده سنجش سبک زندگی از پرسشنامه سبک زندگی میلر و اسمیت (۱۹۸۸) استفاده شد. در این پژوهش، آمارهای توصیفی مانند میانگین، میانه و نما (مد) و انحراف معیار هر فرضیه محاسبه شد. سپس آزمون نرمال سازی داده ها با استفاده از نرم افزار spss نسخه ۲۱ انجام شد. نتایج بیانگر این است که سبک زندگی می تواند گرایش نوجوانان به اعتیاد تاثیر دارد. حمایت اجتماعی دریافت شده از سوی خانواده، دوستان و اجتماع می تواند گرایش نوجوانان به اعتیاد پیش بینی کند.بنابراین، تعاملات بین اعضای خانواده پیشنهاد می شود، این تعاملات باید رضایت بخش باشد. افراد خانواده باید به نقش های خود آگاه باشند و تداخل در نقش ها ایجاد نشود. هر فردی باید در چارچوب خانواده، به مسئولیت های فردی و گروهی خود عمل کند. تنها در این صورت است که شخصیت کودکان هم تقویت شده و در برابر هر خطر مقاوم خواهند شد. از طرفی همدلانه برخورد کردن والدین با فرزندان و اجتناب آنها از تحقیر و سرکوب فرزند، می تواند تاثیر مثبتی در رفتارهای آنها داشته باشد.

کلیدواژه ها:

حمایت اجتماعی ، سبک زندگی ، گرایش نوجوانان به اعتیاد