اثربخشی شناخت درمانی کوتاه مدت بر توانمندی ایگو و نشخوارگری ذهنی در دانشجویان

این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی شناخت درمانی کوتاه مدت بر توانمندی ایگو و نشخوارگری ذهنی در دانشجویان انجام شد. پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی دانشجویان کارشناسی ارشد دانشگاه آزاداسلامی واحد کرج در سال ۱۴۰۲ بودند. با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس تعداد ۳۰ انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه مساوی ۱۵ نفری گمارش شدند. گردآوری داده ها با پرسشنامه توانمندی ایگو (مارکستروم و همکاران، ۱۹۹۷) و نشخوارگری ذهنی (نولن هوکسما و مارلو، ۱۹۹۱) انجام شد. آزمودنی های گروه آزمایش تحت ۸ جلسه شناخت درمانی قرار گرفتند. برای تحلیل علاوه بر روش های آمار توصیفی، تحلیل کوواریانس چندمتغیره با کمک نرم افزار آماری spss نسخه ۲۶ انجام شد. نتایج نشان داد شناخت درمانی بر افزایش توانمندی ایگو (P=۰/۰۰۱، F=۸۵/۲۷۴ و η=۰/۶۰۹) و کاهش نشخوارگری ذهنی (η=۰/۹۸۶۲۵۹ ،P=۰/۰۰۲ ،F=۱۳/۰۸۵) و هر یک از ابعاد آنها در آزمودنی های گروه آزمایش در مرحله پس آزمون اثربخش بوده است (P<۰/۰۵). بنابراین، استفاده از برنامه های مداخلاتی به ویژه شناخت درمانی، می تواند مورد استفاده روانشناسان و مشاوران قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

شناخت درمانی کوتاه مدت ، توانمندی ایگو ، نشخوارگری ذهنی ، دانشجو