ارزیابی اجرای طرحهای مرتع داری در مراتع غرب استان مازندران با بهرهگیری از فناوری سنجش از دور (مطالعه موردی : شهرستانهای نور و نوشهر)

به دلیل قرار گرفتن بیش از ۷/۸۹ درصد از مساحت کشور در قلمرو سرزمین های خشک ، ایران موقعیتی منحصر به فرد و شکننده دارد و لذا حفظ منابع طبیعی آن از اهمیت زیادی برخوردار است . مراتع به عنوان یکی از مهم ترین بخشهای بومسازگان این کشور نقش بی بدیلی در حفظ آب، خاک و همچنین اشتغال و توسعه اقتصاد جوامع بومی دارد. به دلایل متعدد این بومسازگان روندی تخریبی داشته و در صورت عدم تصحیح این روند بروز فاجعه های زیست محیطی دور از ذهن نخواهد بود. اجرای طرحهای مرتع داری از جمله راهکارهای پایدار و کارآمد در این زمینه هستند. طرح مرتع داری طرح مدونی است که به منظور مدیریت بهره برداری از مرتع به تصویب سازمان جنگل ها و مراتع کشور رسیده باشد. این طرحها به دلیل مشارکت بخشی به جوامع منتفع از مرتع از جمله مطلوبترین شیوههای حفظ و احیای مراتع است . امروزه استفاده از روشهای سنجش از دور به منظور افزایش دقت و سرعت در ارزیابی و پایش اثربخشی این طرحها از اهمیت زیادی برخوردار است . مراتع استان مازندران به دلیل شرایط اقلیمی خاص از نقطه نظر گسترش مناطق مسکونی به شدت تحت فشار است و به همین دلیل اجرای طرحهای مرتعداری از اهمیت مضاعفی برخوردار هستند. خوشبختانه در این بررسی انجام شده با ابزار سنجش از دور نتیجه بخشی اجرای طرحهای مرتع داری در غرب مازندران مشخص گردید، زیرا مراتع با پوشش کامل در طی دهه اخیر، بیش از ۱۰ درصد رشد داشته است ، ولی شوربختانه مراتع با پوشش ضعیف به دلیل افزایش فرسایش به خاک بدون پوشش تبدیل شده است که بیانگر آن است که برای حفظ و افزایش کیفیت این بخش از مرتع باید تدبیرهای متفاوتی درنظر گرفت .

کلیدواژه ها:

محیط زیست ، منابع طبیعی ، مشارکت ، بومسازگان ، توسعه پایدار.