بررسی برخی ویژگی های فیزیکی خاک و صفات رشدی گیاه شنبلیله تحت کاربرد کود زیستی و تنش آبی

در مناطق خشک و نیمه ­خشک، شرایط خاک جهت رشد گیاه چندان مطلوب نیست و تنش خشکی سبب کاهش عملکرد گیاهان می شود. بر این اساس، به منظور بررسی تاثیر کودهای زیستی بر بهبود پایداری خاک و کاهش اثر تنش آبی در شنبلیله، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با فاکتور تنش آبی در پنج سطح آبیاری I۱۰۰، I۹۰، I۸۰، I۷۰ و I۶۰ (۱۰۰، ۹۰، ۸۰، ۷۰ و ۶۰ درصد بر پایه تخلیه رطوبتی خاک) و چهار سطح کود زیستی (شاهد، جلبک وکوزیومL ha-۱  ۵، جلبک آلگا L ha-۱ ۵ و قارچ مایکوریزاg pot-۱  ۵۰) با سه تکرار در شرایط گلخانه ای به صورت گلدانی اجرا شد. ویژگی های منحنی رطوبتی خاک، میانگین وزنی قطر خاکدانه ها و کربن آلی در خاک و صفات وزن تر اندام هوایی، نشت یونی، رنگیزه های فتوسنتزی (کلروفیل کل) و پرولین در گیاه مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که میانگین وزنی قطر خاکدانه ها و کربن آلی به­ترتیب به­مقدار ۷۷/۰ میلی­متر و ۷۲/۱ درصد و بیش ترین وزن تر اندام هوایی و کلروفیل کل در شرایط بدون تنش و با استفاده از کود مایکوریزا حاصل شد. همچنین یافته ها نشان داد بیشترین میزان نشت یونی به­مقدار ۶۶/۵۱ درصد در شرایط تنش و عدم استفاده از کود زیستی حاصل شد. در پژوهش حاضر، استفاده از کود مایکوریزا در شرایط تنش باعث کاهش معنی دار نشت یونی، محتوای پرولین و افزایش رطوبت وزنی خاک در مقایسه با عدم استفاده از کود زیستی گردید.

کلیدواژه ها:

پایداری خاکدانه ، جلبک دریایی ، کم آبیاری ، مایکوریزا