الزامات الگوی توسعه در دکترین حکمرانی خوب در ایران

حکمرانی خوب الگوی جدیدی برای توسعه پایدار انسانی با سازوکار تعاملی سه بخش دولت، بخش خصوصی و جامعه مدنی است تا به موجب آن کشورها بتوانند از همه توانمندی های خود در توسعه همه جانبه استفاده کنند. ازآنجایی که مهم ترین عامل توسعه هر جامعه، افراد آن جامعه می باشد این تحقیق به روش کتابخانه ای و اسنادی باهدف تاکید بر اهمیت توسعه انسانی، در جستجوی شناخت الزامات تحقق حکمرانی خوب برای رسیدن به توسعه انسانی پایدار می باشد؛ و با طرح سوالی اینکه حکمرانی خوب، اصول و مولفه های آن چیست و چگونه این اصول و مولفه ها می توانند توسعه انسانی پایدار را در کشور ایران به وجود آورد؟ تامل و بازاندیشی در کیفیت هرکدام از مولفه های حکمرانی و اتخاذ راهبردهای مناسب برای تقویت آن ها، شاید بهترین الگو برای توسعه پایدار انسانی باشد؛ و درنتیجه تعامل بخش ها با یکدیگر و رفع ضعف های موجود بر سر راه توسعه کشور می تواند مسیری روبه پیشرفت و بهبود را در توسعه پایدار کشور ایران به ارمغان بیاورد.

کلیدواژه ها:

حکمرانی خوب ، توسعه ، توسعه انسانی ، جمهوری اسلامی ایران