ارزیابی عدم قطعیت بهره برداری در روش توزیع بر حسب درخواست در شبکه های آبیاری با استفاده از مدل هیدرودینامیک (مطالعه موردی: کانال عقیلی شرقی)

در روش های برحسب درخواست، تنوع و تعدد درخواست های زارعین در زمان و مکان، عملیات بهره برداری سازه ها را پیچیده و دشوار می سازد. هدف از این تحقیق، تجزیه وتحلیل اثر عدم قطعیت عوامل بهره-برداری از جمله میزان تنظیم دریچه های آبگیر و آب بند بر عملکرد کانال می باشد. در این پژوهش برای ارزیابی عدم قطعیت از روش شبیه سازی مونت کارلو با توزیع نرمال استفاده شده است. بدین منظور چهار سناریو از نظر تعداد آب بند و آبگیر که دچار عدم قطعیت هستند، برای دو گزینه افزایش و کاهش درخواست تعریف شده است. در سناریوهای تعریف شده با روش مونت کارلو، ۱۰۰۰ سری اعداد تصادفی برای تنظیم سازه های آبگیر و آب بند تولید شد و با استفاده از مدل هیدرودینامیک ICSS جریان غیر ماندگار شبیه سازی گردید. شاخص های عملکرد شامل کفایت، راندمان و پایداری تحویل و خطای تنظیم عمق برای کلیه گزینه ها تحت عدم قطعیت محاسبه و بهترین توزیع احتمالاتی آنها مشخص گردید. با بررسی سناریوها نتیجه می شود چنانچه نتایج حاصل از عدم قطعیت تنظیم سازه های آب بند و آبگیر از توزیع معینی (نرمال، لوگ نرمال، و...) تبعیت کند، می توان عدم قطعیت دبی تحویلی به آبگیرها را بر اساس آن توزیع تعیین نمود.

کلیدواژه ها:

روش برحسب درخواست ، اعداد تصادفی ، تنظیم دریچه های آبگیر و آب بند ، عدم قطعیت ، شبیه سازی مونت کارلو