بررسی استفاده از شبیه سازی مدل های آب و هوایی در پیش بینی بارش های طراحی به جای برونداد مدل های تغییر اقلیم (مطالعه موردی: تهران، ایستگاه مهرآباد)

با توجه به گرم شدن زمین و بروز پدیده تغییر اقلیم و اثر آن بر متغیرهای هواشناسی بخصوص بارش­های حدی که پارامتر اساسی در طراحی­ زیرساخت ­های شهری و مدیریت منابع آب است، مطالعات در این حوزه از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است. در حال حاضر، پیش ­بینی­ بارش های آینده با استفاده از برونداد مدل­های تغییر اقلیم امکان پذیر می­باشد که با مشکلات عدیده­ای من جمله عدم دسترسی آسان، بزرگ مقیاس بودن و نیاز به ریزمقیاس نمایی مکانی و زمانی، افزایش خطا و تحمیل ریسک بالا به سازه های مدیریت سیل شهری، روبرو می­ باشند. لذا، بکارگیری مدل تولید داده آب و هوایی که با استفاده از داده های مشاهداتی و ثبت شده توانایی مدل­ های اقلیمی در شبیه­ سازی­ بارش­ های آینده را داشته باشد، مورد توجه این پژوهش قرار گرفته است. در مطالعه حاضر، مدل ناپارامتریK-NN WG بکار گرفته شد که با استفاده از دو مکانیزم برزدن و ایجاد آشفتگی اقدام به تولید داده­ هایی خارج از محدوده مشاهداتی می نماید. در این مدل از داده­ های بارش کوتاه ‎مدت مشاهداتی ایستگاه مهرآباد با تداوم­ های ۱۰ دقیقه تا ۳ ساعت برای پیش ­بینی بارش کوتاه مدت در آینده استفاده شد و نتایج آن با خروجی مدل اقلیمی منطقه ­ای PRECIS برای سال­ های ۲۱۰۰ -۲۰۷۰ تحت سناریوهای انتشار A۲ و B۲ مقایسه گردید. نتایج، اولا نشان دهنده افزایش شدت­ بارش­ های آینده نسبت به حال و ثانیا اثبات کننده توان مندی مدل تولید داده آب و هوایی مورد استفاده در پژوهش در مقایسه با برونداد مدل منطقه ­ای PRECIS می ­باشد. این نتایج با استفاده از آزمون های آماری مناسب ارزیابی شد.

کلیدواژه ها:

بارش طراحی ، تغییر اقلیم ، موتور تولید دادهWG ، آشفتگی ، PRECIS