بررسی آثار توسعه و پایداری زیست بوم منطقه هورامان با کاربرد مدل تخریب

امروزه بسیاری از دولت ها و کشورها در پی یافتن راهی برای رشد و پیشرفت بیشتر هستند. راهکارهایی که گاه به اسم توسعه، سبب ساز تخریب بسیاری از زیر ساخت های لازم جهت توسعه یک منطقه یا ناحیه در دراز مدت می شوند. از این رو می توان بیان کردکه دیدگاه "رشد حداکثری" و گمانه "توسعه به هر قیمتی" در روزگار کنونی دیگر چندان قابل قبول و امکان پذیر نیست. در این پژوهش تلاش بر آن بود تا با استفاده از مدل تخریب به بررسی آثار رشد و توسعه بر محیط زیست منطقه هورامان پرداخته شود. در ابتدا برای مطالعه آثار توسعه بر محیط زیست منطقه ، محدوده ناحیه هورامان (مرز سیاسی) به ۱۴۰ شبکه ۲۵۰۰ هکتاری تقسیم شد. آسیب پذیری اکولوژیکی با استفاده از نقشه های شیب، ارتفاع، اقلیم، پوشش گیاهی و زیستگاه، محاسبه و طبقه بندی شد. در مرحله بعد با استفاده از نقشه ها ی توپوگرافی، کار میدانی، نظرهای کارشناسان و متخصصان و همچنین مشارکت افراد محلی، تعداد ۲۴ عامل تخریب در کل منطقه شناسایی و شدت آنها تعیین شد. در نهایت با استفاده از جدول نهایی تخریب و وارد کردن مشخصه های مدل در نرم افزار Excel، ضریب تخریب در هر یک از شبکه های کاری منطقه مورد محاسبه و تحلیل قرار گرفت. بدین ترتیب کلیه شبکه ها از نظر شدت و میزان تخریب با یکدیگر مقایسه شدند و کل منطقه به ۳ پهنه با توانایی توسعه بیشتر، نیازمند بازسازی و نیازمند اقدام های حفاظتی تقسیم شد. در مجموع، ۱/۴۷درصد از مساحت کل منطقه مستعد توسعه بیشتر، ۶/۵۰درصد نیازمند بازسازی و ۱/۲ درصد نیازمند اقدام های حفاظتی است.

کلیدواژه ها:

Degradation Impact ، Degradation model ، EAI ، Ecological Vulnerability ، Horaman Zone