بررسی تاثیر طرحواره درمانی بر کاهش افسردگی در بهبودیافتگان کووید- ۱۹

گسترش کووید- ۱۹ به دلیل سرعت انتقال آن منحصر به فرد بوده، که باعث ایجاد یک وضیعت اورژانس در بهداشت جهانیطی کمتر از چند ماه در سراسر کشورهای جهان شد. این بیماری نه تنها سبب نگرانی های سلامت همگانی می گردد بلکهسبب بروز تعدادی از بیماری های روانشناختی می شود، که شامل اضطراب، ترس، افسردگی، برچسبزنی، رفتارهای اجتنابی،تحریک پذیری، اختلال خواب، و اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) می باشد. در این شرایط، حفظ کاهش افسردگی افراد ضروری است. هدف از این پژوهش بررسی تاثیر طرحوارهدرمانی بر افسردگی بهبودیافتگان کووید- ۱۹ ، است. این مطالعه باتوجه به شرایط پژوهش از طرح نیمه آزمایشی، از نوع پیش آزمون و پس آزمون، با گروه کنترل استفاده شد. جامعه آماریپژوهش کلیه بهبودیافتگان کووید- ۱۹ در سه ماهه سوم سال ۱۴۰۰ بودند که حداقل ۳۰ روز از ابتلای آنها به ویروس گذشتهبود و نمونه آماری ۳۰ نفر به طور تصادفی در دو گروه ( ۱۵ نفری) آزمایش و کنترل جایگزین شده و ۱۰ جلسه طرحواره درمانیبرایشان برگزار شد. ابزار پژوهش پرسشنامه های افسردگی بک و طرحواره درمانی یانگ در دو نوبت پیش آزمون و پس آزمونبود. یافته ها نشان داد که مداخله طرحواره درمانی بر کاهش مولفه های افسردگی تاثیرگذار است. همچنین نتایج حاکیاز آن است که پس از حذف اثر نمرات پیش آزمون، میانگین تعدیل شده نمرات گروه آزمایش در مولفه شناختی (۴/۳۷) نسبت به میانگین گروه کنترل (۸/۲۸)؛ میانگین گروه آزمایش مولفه عاطفی (۲/۵۴) نسبت به میانگین گروه کنترل (۶/۸۵) و میانگین گروه آزمایش مولفه جسمانی (۶/۲۶) نسبت به میانگین گروه کنترل (۱۲/۲۰) ۱۲ ) به طور معناداری کاهش یافته است (P<۰.۰۵).

کلیدواژه ها:

طرحواره درمانی ، افسردگی ، کووید- ۱۹