بررسی تفکیک پذیری سونداژ تشدید مغناطیسی هسته ای سطحی

تشدید مغناطیس هسته ای سطحی (surface-NMR۱) یا سونداژ تشدید مغناطیسی (MRS)۲ به دلیل حساسیت مستقیم به هیدروژن مولکولهای آب، امکان تخمین پارامترهای هیدروژئوفیزیکی مانند محتوی آب و رسانندگی هیدرولیکی را فراهم می آورد. یکی از مسائل مهمی که در وارونسازی داده های ژئوفیزیکی مورد بررسی قرار میگیرد، ارزیابی قابلیت اطمینان مدلهای وارون شده است. به این معنی که با استفاده از ابزارهای ریاضی میزان قطعیت و یا عدم قطعیت مدل های منتج شده از حل مسئله وارون به صورت کمی تعیین میگردد و این امر کمک شایانی در تفسیر بهتر مدلهای ژئوفیزیکی میکند. ارزیابی کیفیت مدلهای محتوی آب و زمان آسایش که از وارون سازی داده های تشدید مغناطیس هستهای سطحی نتیجه میشود نیز ضرورتی اجتناب ناپذیر است. در این مقاله ابتدا داده های دامنه اولیه تشدید مغناطیس هسته ای سطحی در چارچوب تجزیه مقادیر منفرد و با هدف برآورد محتوی آب لایه های زیر سطحی وارون میشود. سپس با استفاده از تجزیه مقادیرمنفرد۱ )SVD( تابع پیشرو MRS برای استخراج ماتریس تفکیک پذیری مدل اقدام میکنیم. این روش پارامترهایی همچون اندازه حلقه، توزیع مقاومت ویژه ی لایه های زیرسطحی و شرایط نوفه ی محیطی را به عنوان پارامترهای ورودی موثر بر MRS در نظر میگیرد و امکان ارزیابی تفکیک پذیری را میدهد. ما از معیارهایی استفاده میکنیم که به شرایط نوفه و پیکربندی اندازه گیری وابسته است. این اقدامات برای نشان دادن وابستگی روش MRS از نظر افزایش نوفه و ممان پالس استفاده میشود.

کلیدواژه ها:

سونداژ تشدید مغناطیسی ، وارون سازی دامنه اولیه ، تفکیک پذیری