بررسی تصریح و تلویح در ترجمه گلستان

تصریح و تلویح دو راهکار در ترجمه بینافرهنگی است که همواره مترجمین را در نقش میانجیگری آنها بین دو زبان و فرهنگ یاری کرده است. این دو راهکار هرچند از دیدگاه نظریه ­ها و رویکردهای متفاوت در ترجمه اجتناب ناپذیر شناخته شده اند لیکن تابع دستورالعملی ثابت و ابعادی تعیین شده نمی باشند. مترجم با استفاده از تصریح سعی می­کند به خواننده متن مقصد، اطلاعاتی را انتقال دهد که خواننده متن مبدا به طور طبیعی داراست و با علم به آن پیام متن را با تمام ظرافت ها و اشارات درک می­کند. تلویح نیز هرچند با پوشاندن بخشی از اطلاعات متن مبدا همراه است لیکن راهکاری برای اجتناب از اعوجاج در انتقال پیام اصلی است. حال سوال این است که اگر به کارگیری این دو راهکار تابع دستورالعمل مشخصی نیست چه عواملی در استفاده صحیح از آنها دخیل است؟ با فرض بر این که بررسی و تحلیل به کارگیری این دو راهکار در چارچوب تئوری ­های مطرح شده می­تواند در این مقوله راهگشا باشد، در تحقیق حاضر به بررسی تلویح و تصریح در ترجمه فرانسه گلستان توسط عمرعلی شاه با هدف روشن سازی و استفاده مناسب از این دو راهکار پرداختیم. بررسی و تحلیل مثال ها به ما نشان داد که مترجم باید در عین تسلط کامل بر دو زبان و دو فرهنگ از چالش های پیش رو در کار برد این دو راهکار آگاه باشد و از آنها در موارد خاص و ضروری و به گونه ای هوشمندانه استفاده کند.

کلیدواژه ها:

تصریح و تلویح ، ترجمه گلستان ، چالش های تصریح ، عمرعلی شاه ، وفاداری در ترجمه