بررسی نقشمایه نامه در نمایشنامه هملت

در نمایشنامه های شکسپیر نامه نقشی اساسی پیدا می کند و وسیله ای می شود جهت نمایش ویژگی های شخصیتی شخصیت های اثر و همچنین افشا و بسط مضامین اصلی نمایشنامه: آنچه نامه ها درمورد نویسنده نامه و درباره خوانندگان نامه از طریق واکنش به محتوای آن می نمایانند. افزون بر آن، این نامه ها تمهیدی جهت ارائه و بسط مضامین محوری نمایشنامه می شود. در این نمایشنامه، هملت دو نامه می نویسد: یکی به افیلیا که بیانگر احساس و عشق پاک او نسبت به افیلیا است و دیگری نامه ای جعلی که موقتا سرنوشت و مرگ وی را به تاخیر می اندازد، دوستان خیانتکار او را به جزای خویش می رساند و فرصتی به وی می دهد تا ماموریتی را که از طرف روح پدرش به او محول شده به انجام برساند و انتقام پدر را از عموی خود، که قاتل پدر است، بگیرد. در این بحث، نامه ی اول مورد تجزیه و تحلیل قرار می گیرد تا تاثیر آن را در نمایاندن شخصیت هملت و آنان که به محتوای این نامه واکنش نشان می دهند مورد تاکید قرار دهیم. نامه ی دوم نیز بررسی می شود تا اهمیت آن را به عنوان عامل اصلی سرنوشت، مضمون محوری اثر، مورد بررسی قرار دهیم.

کلیدواژه ها:

شخصیت پردازی ، مضمون ، نقشمایه نامه ، هملت