ارتباط علی نگرش دینی با اثربخشی سازمانی با نقش میانجی عدالت سازمانی، اعتماد سازمانی و رضایت شغلی در مدیران ورزش نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران DOR:۲۰.۱۰۰۱.۱.۲۰۰۸۶۱۲۱.۱۳۹۹.۱۹.۹۰.۳.۴

اثربخشی سازمانی مقوله پیچیده ای­ است که با عوامل زیادی در ارتباط است. باورها و نگرش افراد سازمان یکی از عوامل مرتبط و اثرگذار بر اثربخشی سازمانی است. توجه به دیگر عوامل تاثیرگذار بر اثربخشی سازمانی مدیران ورزش در نیروهای مسلح می تواند  نقشی کلیدی در توسعه توان دفاعی کشور ایفا کند. هدف این پژوهش بررسی ارتباط علی نگرش دینی با اثربخشی سازمانی با نقش میانجی عدالت سازمانی، اعتماد سازمانی و رضایت شغلی در مدیران ورزش نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران است. پژوهش از نوع توصیفی و رابطه علی (معادله ساختاری) بود. نمونه ها ۲۳۴ نفر و به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. به منظور اندازه گیری متغیرهای پژوهش برای  نگرش دینی از پرسشنامه نگرش دینی گلاک و استارک، اثربخشی سازمانی از پرسشنامه اثربخشی سازمانی هسو (۲۰۰۲)، عدالت سازمانی از پرسشنامه عدالت سازمانی نیهوف و مورمن، اعتماد سازمانی از پرسشنامه اعتماد سازمانی الونن و برای رضایت شغلی از پرسشنامه رضایت شغلی مینه سوتا (MSQ) استفاده شد. نتایج آماری نشان داد اثر میانجی عدالت و اعتماد سازمانی، مثبت و مستقیم است و با افزایش عدالت و اعتماد سازمانی اثر نگرش دینی بر اثربخشی سازمانی افزایش می­یابد؛ ولی رضایت شغلی نمی­تواند در رابطه نگرش دینی با اثربخشی سازمانی نقش واسطه­ای داشته باشد. تقویت مبانی اعتقادی و نگرشهای دینی می تواند به گسترش عدالت و اعتماد در سازمان کمک کند که این تقویتها مثبت و مستقیم می تواند به افزایش اثربخشی در سازمان منجر شود.

کلیدواژه ها:

نگرش دینی ، عدالت سازمانی ، اعتماد سازمانی ، رضایت شغلی ، اثر بخشی سازم