استفاده از فضاهای احتمالی و آماری جهت افزایش دقت تشخیص شباهت امضاهای طیفی

امضای طیفی، نمودار انعکاسی هر هدیده در طول موج های مختلف نور مرئی تا مادون قرمز می باشد که برای هر پدیده منحصربه فرد می باشد. با استفاده از این خاصیت مواد، میتوان با به کارگیری یک مرجع طیفی مناسب، امضاهای طیفی مجهول را شناسایی نمود. برای اندازه گیری میزان شاباهت هر طیف مجهول به یک مرجع طیفی باید از روش های تشخیص شباهت طیفی استفاده نمود. این روش ها از فضاهای مختلف ریاضی برای اندازه گیری شباهت استفاده می نمایند که بسته به نوع کاربرد، دقت های متفاوتی دارا می باشند. در این مقاله ضمن مرور روش های مرسوم و نیز روش های جدید تشخیص شباهت طیفی، یک روش ترکیبی جدید معرفی می گردد که از تئوری اطلاعات و فضای آماری برای اندازه گیری شباهت طیفی استفاده می نماید. ارزیابی این روش توسط شاخص های تمایز طیفی انجام شد و این نتایج حاصل گردید: شناسایی طیف مجهول با احتمال بیشتری میسر شده است؛ برای شناسایی طیف مجهول از یک مرجع طیفی نامشخص، شانس بیشتری ایجاد شده و توان تشخیص تمایز طیفی افزایش چشمگیری یافته است .

کلیدواژه ها:

امضای طیفی ، تشخیص شباهت طیفی ، روش ترکیبی احتمالی ، آماری ، تئوری اطلاعات