بررسی اصل تاخر حادث و آثار آن در حقوق موضوعه و مطالعات فقهی
محل انتشار: سومین کنفرانس ملی حقوق در چشم انداز ۱۴۰۴
سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 2,267
فایل این مقاله در 15 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
HCHCONF03_049
تاریخ نمایه سازی: 25 بهمن 1399
چکیده مقاله:
تاریخ تحقق و حدوث یک حادث یعنی کائنی جدید که پس از نبودن و عدم، به وجود آمده و حادث شده است. در برخی موارد مشکوک است و تقدم یا تأخر آن نسبت به زمان یا حادث دیگر، با تردید رو به رو می شود. در این موارد ،اصل تأخر حادث به عنوان اصلی عقلایی و پرکاربرد در ابواب و مسائل مختلف و متعدد فقه وحقوق اسلامی، تأخِرِ حدوث را اثبات می کند. این اصل از نظر تحلیلی، نوعی استصحاب عدمی یا شبیه به اصل عدمی محسوب می شود؛ به این معنا که «عدم» شیء معین تا زمانی که مورد حکم قانونی قرار بگیرد، استصحاب می شود (امامی،1378) از دیگر سو، استصحابی موضوعی است.(جعفری لنگرودی؛ 1390) بررسی تاریخ فقه شیعه، نشان دهنده جریان اصل تأخر حادث و تأثیر فراوان اصل مذکور در ابواب و فروع متعدد فقهی، تا پیش از شیخ محمد حسن نجفی (مؤلف جواهرالکلام) است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
عاطفه لر کجوری
استادیار گروه حقوق دانشکده علوم انسانی دانشگاه آزاد اسلامی واحد لاهیجان
مرضیه یوسفی نژاد
دانشجوی دکترای حقوق جزا و جرم شناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد لاهیجان