تعیین مکان های مناسب برای نصب دستگاه های شتابنگار (450 محل)

سرزمین ایران به دلیل موقعیت خاص جغرافیایی و لرزه زمینساختی، از نظر لرزه خیزی فعال است. عدم رعایت ضوابط در ساخت و ساز و نداشتن برنامه های دراز مدت و کوتاه مدت برای پیشگیریاز خسارات ناشی از زمین لرزه باعث شده که همواره رویداد زمین لرزه های بزرگ در این سرزمین با تلفات جانی و مالی همراه شود. یکی از روش های کاهش خسارات ناشی از زمین لرزه، شناخت خصوصیات این پدیده طبیعی و چگونگی حرکات قوی زمین در هنگام رویداد زمین لرزه است. بدین منظور شبکه شتابنگاری کشور، در سال 1352 تاسیس و تا سال 1371 حدود 280 دستگاه شتابنگار آنالوگ (SMA1) در شهرهای مختلف، نصب گردید. پس از رویداد زمین لرزه رودبار-منجیل در سال 1369، نیاز به توسعه شبکه شتابنگاری بیش از پیش احساس و پس از مطالعه فراوان اقدام به خرید دستگاه های شتابنگار دیجیتال (SSA2) گردید. برای نصب این دستگاه ها مطالعاتی تحت عنوان تدوین ضوابطی به منظور نصب دستگاه های شتابنگار انجام گرفت که برای انتخاب مکان های مناسب از این ضوابط استفاده شد و 450 محل انتخاب گردید و تا پایان سال 1374، نصب تعداد 383 دستگاه شتابنگار در محل های مورد نظر انجام شد.

کلیدواژه ها:

زمین لرزه ، ایستگاه های شتابنگاری ، شبکه شتابنگاری ایران ، دستگاه های دیجیتال ، لرزه زمینساخت ، شرایط زمین شناسی