فاطمه عربگل - عضو هیات علمی گروه مهندسی پلیمر، مرکز آموزش عالی فنی و مهندسی بوئین زهرا، بوئین زهرا، قزوین، ایران
حدیثه مسگراف - دانشجوی کارشناسی گروه مهندسی پلیمر، مرکز آموزش عالی فنی و مهندسی بوئین زهرا، بوئین زهرا، قزوین، ایران
سیده پریسا دلیری - دانشجوی کارشناسی گروه مهندسی پلیمر، مرکز آموزش عالی فنی و مهندسی بوئین زهرا، بوئین زهرا، قزوین، ایران

امروزه داربست های مبتنی بر پلیمرهای طبیعی با تقلید از بافت زنده استخوان مورد توجه بسیاری از محققان در زمینه مهندسی بافت است. کیتوسان که پلی ساکارید طبیعی است با ویژگی هایی مانند زیست سازگاری و ترمیم زخم و محل آسیب دیده، سیستم های انتقال و رهایش دارو، عدم سمیت و زیست تخریب پذیری گزینه مناسبی برای استفاده به عنوان ماتریس در ساخت داربست های بیوکامپوزیتی است. اما متاسفانه خواص مکانیکی و فیزیکی ضعیف کیتوسان، کاربردهای صنعتی و پزشکی این بیوپلیمر را ضمن دارا بودن مزایای فوق الذکر محدود کرده است. فناوری نانو برای رفع این مشکل با طراحی داربست های نانوکامپوزیتی بر پایه کیتوسان به همراه مشتقات آن، خواص مکانیکی را بهبود بخشیده است و استفاده شده است و این بیوپلیمر را برای کاربردهای مختلف زیستی مناسب کرده است. در این پژوهش نقش مهم کیتوسان در ساخت داربست های مهندسی بافت همراه با بهبود خواص آن توسط روش های جدید بررسی شده است.

نانوکامپوزیت، کیتوسان، مهندسی بافت، مشتقات، داربست پزشکی